کتاب صوتی سی و پنجم ماه مه
این کتاب داستان ماجراهای پسربچه‌ای به نام «کنراد» است که با عمویش و سوار بر اسبی سخن‌گو وارد کمُدی می‌شود و از سرزمین‌های عجیب‌وغریب سر در می‌آورد.
درباره‌ی کتاب
«کنراد» پسری است که پنج‌شنبه‌ها را با عمویش، آقای رینگل‌هوت، می‌گذراند. پنج‌شنبه‌ای که اتفاقاً سی‌و‌پنجم ماه مه است با اسبی ملاقات می‌کنند که بهترین اسکیت‌باز جهان است، باهم وارد کمد لباس بزرگی می‌شوند و پا به سرزمین عجیب‌وغریبی می‌‌گذارند؛ سرزمین تنبل‌ها، قلعه‌ای که بازی‌های المپیک در آن برگزار می‌شود، دنیای وارونه که کودکان، والدین بدرفتارشان را برای اصلاح به مدرسه می‌فرستند، شهری که شبیه کابوس علمی – تخیلی است و خط استوا نوار فلزی است که به جزیره‌ای در دریای جنوبی می‌رسد.
درباره‌ی نویسنده
«امیل اِریش کِستْنِر (به آلمانی: Emil Erich Kästner)» با نام مستعار «ملخیور کورتز (Melchior Kurtz)»، زاده‌ی ۱۳فوریه۱۸۹۹ در درسدن – درگذشته ۲۹ ژوئیه ۱۹۷۴ در مونیخ، نویسنده، شاعر، فیلم‌نامه‌نویس و طنزپرداز آلمانی بود که بیشتر به‌سبب شوخ‌طبعی، اشعار تیزبینانه‌ی اجتماعی و پرداختن به ادبیات کودکان شناخته شدهاست.
اِریش کستنر پس از گذراندن دوره‌ی تربیت‌معلم، در سال ۱۹۱۷ و در بحبوحه‌ی جنگ اول جهانی، به‌عنوان سرباز به جبهه‌های جنگ فرستاده شد.
در جبهه‌ی جنگ به بیماری قلبی دچار گشت و در حالی که به‌شدت ضعیف و بیمار شده بود، به خانه بازگشت. پس از بازگشت از جبهه‌های جنگ نخست در یک بانک شروع به کار کرد و سپس به تحصیل در رشته‌ی زبان و ادبیات آلمانی، تاریخ و فلسفه پرداخت.
از سال ۱۹۲۷ میلادی به‌عنوان نویسنده و خبرنگار مستقل، در شهر برلین اقامت گزید. اولین آثار او نمایش‌نامه‌های انتقادی و سیاسی آمیخته به طنز است. در سال ۱۹۳۱ میلادی با نوشتن رمان «فابیان نیش تیز» قلمش را متوجه فاشیسم کرد. هم‌گام با خلق آثار ادبی و نمایش‌نامه‌هایی مانند مدرسه‌ی دیکتاتورها، با شماری از نشریات در ستون انتقادی و سیاسی و علمی همکاری می‌کرد. فیلم‌نامه‌ها و داستان‌های مهیج برای کودکان (با جنبه‌ی آموزشی) در آثار او دیده می‌شود. «امیل و کارآگاهان» معروف‌ترین داستانی است که او به این شیوه نوشته‌است. این داستان در قالب فیلم و تئاتر نیز نمایش داده شدهاست.
اریش کستنر با توجه به فعالیت‌های سیاسی‌اش اغلب با نام مستعار نوشته‌هایش را منتشر می‌کرد. با وجود این فاشیست‌ها در سال ۱۹۳۳ آثارش را به آتش کشیدند و از ۱۹۴۲ حقوق و آزادی‌های نویسندگی‌اش را سلب کردند.
بعد از جنگ‌جهانی دوم، اریش کستنر سردبیری ستون ادبی- انتقادی نشریه‌ی نویه زایتونگ در مونیخ و مدیریت مجله‌ی نوجوانان پنگوئن را به عهده گرفت. او در سال ۱۹۵۷ میلادی به مقام ریاست انجمن قلم آلمان فدرال رسید و در همین سال جایزه‌ی گئورگ – بوشنر را نیز به دست آورد. کستنر در ۲۹ ژوییه‌ی ۱۹۷۴ در مونیخ درگذشت.
